Znaczenie i wpływ na rozwój zapalenia przewodu pokarmowego, mają następujące czynniki:
- zakaźne (wirusy, bakterie, pasożyty),
- genetyczne,
- środowiskowe, w tym stres, dieta, niektóre leki,
- mikrobiologiczne,
- reakcje układu odpornościowego jelita,
- inne choroby metaboliczne,
- przewlekła obecność ciała w obszarze przewodu pokarmowego (np. trichobezoary)
Objawy zapalenia jelit mogą występować oddzielnie lub razem, utrzymywać się stale lub cyklicznie. Często podczas zbierania szczegółowej historii pacjenta, opiekunowie zaznaczają, że zdarzały się epizody gorszego apetytu, pojedynczych wymiotów, unikania kontaktu z opiekunem. Te objawy mogą wskazywać, że u naszego kota rozwija się choroba zapalna jelit.
Najczęstsze objawy to:
- wymioty,
- biegunka,
- obecność świeżej lub strawionej krwi w kale,
- pogorszenie apetytu,
- utrata masy ciała.
Diagnoza i Leczenie
U zwierząt młodych przede wszystkim należy wykluczyć przyczyny pasożytnicze i pokarmowe, warto także wykonać badanie w kierunku obecności chorób wirusowych, m.in. FIV, FeLV.
U kotów starszych również wyklucza się powyższe przyczyny, dodatkowo należy pamiętać o możliwym rozwoju chorób innych narządów, np. niewydolności nerek, choroby wątroby i trzustki, nadczynność tarczycy, niedoczynność kory nadnerczy, chorób nowotworowych.
Diagnostyka chorób przewodu pokarmowego kotów często jest podejmowana etapami, najważniejszymi jej elementami są:
- badanie kału na obecność pasożytów lub specyficznych bakterii,
- wykonanie badania krwi z morfologią, biochemią, często diagnostyka poszerzana jest o badania B12, B9, parametry trzustkowe,
- RTG oraz USG jamy brzusznej,
- endoskopia przewodu pokarmowego,
- laparotomia diagnostyczna.
Jeśli nie znaleziono konkretnej przyczyny problemu (np. pasożytniczej, bakteryjnej), leczenie najczęściej obejmuje próby dietetyczne, z wprowadzeniem nowego źródła białka i węglowodanów, probiotyki oraz środki wspomagające pracę i regenerację jelit. Niejednokrotnie wymagana jest także farmakoterapia (dostosowane do pacjenta leki immunomodulujące) oraz leczenie objawowe.